2 maja - Święto Flagi

2 maja. Dla większości z nas jest to zwykły, majówkowy dzień. Nasze rodziny robią grille, wychodzimy i spotykamy się ze znajomymi. Jednak, gdy chcemy pójść po lody i już łapiemy za klamkę pobliskiego ,,spożywczaka” – drzwi nie otwierają się. 2 maja to oczywiście dzień flagi, dzień który może i nie jest ustawowo wolny od pracy, aczkolwiek, z uwagi na to, że znajduje się w ,,kanapce” między świętem pracy, a świętem związanym z uchwaleniem konstytucji, to większość Polaków również i drugiego maja nie pracuje.

Dla Indian i dla kolonistów syrop z drzewa klonowego był jedynym źródłem węglowodanów w czasie długich i srogich kanadyjskich zim, które zresztą corocznie nawiedzają ojczyznę curlingu oraz hokeja. Tak więc i klon stał się symbolem przetrwania. Jak jest obecnie? Wszyscy wiemy. Na fladze Kanady znajduje się liść klonowy a brązowy syrop jest słodkim dodatkiem do wielu potraw.

Holendrzy występując w pomarańczowych strojach chcą w ten sposób oddawać hołd rodzinie królewskiej, która rządzi ich państwem, a konkretnie królowej Beatrix d'Orange-Nassau. Orange oznacza „pomarańczowy” i jest zarówno nazwiskiem jak i kolorem panującej rodziny królewskiej. Stąd też, głównym kolorem który kojarzy się nam z Holandią, jest pomarańczowy

Odnoszę wrażenie, że my, jako Polacy, bardzo mocno utożsamiamy się z naszymi kolorami. Na stadionach popularne są przyśpiewki ,,Polska biało-czerwoni”, a wszystkie patriotyczne ubrania związane są również z tymi kolorami. Jednak, czy zastanawialiśmy się kiedyś, co oznacza biały, a co czerwony? Oraz czemu Polska przybrała właśnie takie barwy?

Biel oznacza czystość, wodę oraz srebro. Kolor ten symbolizuje również białego, dumnego orła. Czerwień odpowiada za waleczność – której u Polaków nie można było nigdy odmówić. Ma on również symbolizować ogień oraz odwagę.

Flagi państwowe zaczęły powstawać dopiero w XVIII wieku. Najczęściej inspirowane były chorągwiami królewskimi i godłami. Nasza polska flaga, również ma takie korzenie. Początkowo, kolorami naszej flagi były biały oraz karmazynowy (odcień ciemnej czerwieni z niewielką domieszką błękitu). Karmazyn symbolizować miał bogactwo i dostojeństwo, uznawano go za najszlachetniejszy z kolorów. Koloru tego używano jednak rzadko, z uwagi na drogą produkcję barwnika, który zapewnić sobie mogła tylko szlachta. Za czasów Królestwa Polskiego na polskiej fladze widniał również biały orzeł w koronie, podobnie jak na godle.

Później, w Rzeczpospolitej Obojga Narodów, używano sztandaru złożonego z trzech pasów: dwa czerwone umieszczone były u góry i na dole, po środku biały. W centrum flagi znajdował się herb. Co ciekawe, że w okresie przedrozbiorowym za barwy narodowe uważano nie tylko biały i karmazynowy, ale również granatowy. Te trzy kolory pochodziły od barw munduru żołnierzy kawalerii.

Po raz pierwszy barwy biała i czerwona zostały uznane za narodowe 3 maja 1792, a 7 lutego 1831 kolory te zostały zatwierdzone uchwałą Sejmu Królestwa Polskiego, na wniosek Walentego Zwierkowskiego. W 1921 roku Ministerstwo Spraw Wojskowych wydało broszurę, w której kolor czerwieni sprecyzowano na karmazyn, a sześć lat później zmieniono go na cynober (odcień koloru czerwonego wpadający nieznacznie w kolor pomarańczowy). Ostatecznie 31 stycznia 1980 roku za barwy narodowe ponownie zostały uznane kolor biały i czerwony.